Door de jaren heen heb ik mogen ontdekken, hoe mijn eigen verhaal, en mijn eigen verdriet gebruikt worden om anderen vrouwen die dit ook mee maken te ondersteunen, te troosten, en een stap verder op weg van verwerking te helpen.

Het is iets wat zoveel voorkomt, en waar helaas zo weinig over gesproken wordt. In de generatie voor mij, voor ons, was dit nog erger: Het verlies van een kindje. Al tijdens de zwangerschap, net na de geboorte of wanneer ze al een paar jaar of misschien meer ouder zijn. Mensen spreken goed bedoelde woorden die pijn doen. En na een tijdje vindt men dat het nu wel over moet zijn. Maar uit eigen ervaring weet ik dat het niet zo werkt. Ook een kindje verliezen tijdens de zwangerschap, hoe vroeg ook, heeft verwerking nodig. Het geeft zoveel verdriet, het is wel je kind wat je verloren hebt. Zo ook het grote verdriet van een kindje verliezen wat je in je armen mocht houden en gelijk weer af moest staan, of wat je al jaren om je heen gehad hebt en liefde mocht geven.

Lieve mama’s, en ook papa’s die dit overkomen is: Jullie kindje mag genoemd worden. Wanneer je dat wilt, schrijf dan je verhaal, hier op de site in een reactie, of in een persoonlijke email naar het email-adres wat onder ‘contact’ staat. Ik neem contact met je op. Ik wil naar je luisteren, en je handvaten geven die jou kunnen helpen om dit verdriet een plekje te geven wat het nog nooit gevonden heeft.

…. “soms groeit er ineens een bloem…  een zaadje wat ontkiemt…”